Dat het bizarre en uitzonderlijke tijden zijn, hoef ik je vast niet te vertellen. Dat het coronavirus heel veel stress met zich meebrengt, waarschijnlijk ook niet. En vermits ik een coach ben die zich vooral met deze materie bezighoudt, verwacht je nu misschien dat ik hier iets schrijf met tips over stressbeheersing. Maar toch ga ik dat niet doen. Want dat kan ik niet en dat wil ik niet. Want ook ik word door deze omstandigheden overspoeld; ook ik weet even niet wat ik moet verwachten en ervaar veel stress. Daarom is dit schrijfsel dan ook een uitnodiging om het samen eventjes allemaal niet te weten. Een uitnodiging om gewoon te laten komen wat komt. Ook als dat stress is of angst of onbehagen of wat dan ook…
En begrijp me niet verkeerd. Uiteraard is dit geen verwijt naar iedereen die nu wel in actie schiet. Iedereen die nu heel veel daadkracht aan de dag legt; iedereen die met vernieuwende, creatieve ideeën komt; iedereen die zijn werk, hobby’s en gezinsleven op een andere manier vormgeeft. Het spreekt voor zich dat je de hartverwarmende initiatieven, maar de soms ook knotsgekke ideeën alleen maar kan toejuichen. Die dingen brengen juist hoop in een tijd waarin wanhoop soms de bovenhand lijkt te halen.
Alleen merk ik bij mezelf en bij mensen in mijn omgeving dat niet iedereen in actie komt. Sommigen blijven vastzitten in hun hoofd en ervaren emoties die ze niet kennen en moeilijk kunnen plaatsen. Voor een aantal maakt een angst zich van hen meester die ze nog nooit hebben gevoeld. Een vreemde cocktail van angst voor de gezondheid van zichzelf en hun dierbaren, angst voor financiële problemen, angst voor het onzichtbare en onbekende. Want vooral dat laatste typeert corona en alle maatregelen errond.
Zekerheden zijn er in dit verhaal amper of niet. Al die onzekerheid en dat (collectieve) controleverlies is zeer belastend voor ons allemaal. Uiteraard is dat stresserend en zelfs de grootste experts op het vlak van stressbeheersing kunnen geen concrete, pasklare antwoorden geven op wat we nu precies moeten doen. Feit is dat iedereen nu zijn eigen veerkracht moet aanboren en ik zie met een warm gevoel hoe veel mensen elkaar daarin proberen te ondersteunen.
Daarom doe ik dan ook een oproep om mee de boodschap te verspreiden dat het oké is als je het allemaal even niet weet en tijd nodig hebt om je aan te passen. In de ‘pre-corona-periode’ was er al een gigantische druk om alle ballen in de lucht te houden en om op alle fronten het best mogelijke na te streven. Laat ons alsjeblieft in het midden van deze ingrijpende crisis even wat druk van de ketel halen en geen nieuwe ‘coronaratrace’ uitlokken. Want plots moeten we van thuis uit verder werken en daar een nieuwe structuur creëren, moeten we onze kinderen onderwijzen maar natuurlijk ook educatief verantwoord bezighouden, moeten we blijven bewegen, moeten we gezond koken, moeten we klusjes opknappen die al tijden zijn blijven liggen,… Oh ja, en dan heb ik nog niet vermeld dat je uiteraard ook alle berichtgeving over corona zelf op de voet moet volgen en het daarnaast aan jezelf verplicht bent om alle grappige filmpjes e.d. op sociale media gezien te hebben om mee te zijn.
Ben ik de enige die dat absurd vind? Laat ons nu – maar liefst ook in het ‘post-corona-tijdperk’ – mild zijn voor onszelf. Het is oké om het eventjes allemaal niet te weten. Het is oké om even niet de partner of ouder te zijn die je graag wil zijn. Het is oké om niet met alle uitdagingen even creatief om te gaan. En ja, het is oké om in deze tijden stress te ervaren. Alles is oké, wat het ook is. Laat jezelf door niemand iets anders wijsmaken…
