Eergisteren vertelde één van mijn cliënten over hoe het met haar ging. Ze beschreef de afgelopen weken en op slechts enkele minuten tijd gebruikte ze misschien wel twintig keer het woord moeten.
“Toen moest ik naar mijn grootouders want daar was ik al een week niet meer geweest …
Ik moest dat wel doen want als nieuwste collega spreekt het voor zich dat jij dat op je neemt …
Ik moest mijn vriend nog helpen met …
Och Veerle, ik sta zo onder druk. De stress is me echt te veel aan het worden!”
Ik liet haar rustig uitspreken en toen ze even pauzeerde, vroeg ik of het haar was opgevallen hoe vaak ze ‘moeten’ had gezegd. Ze keek me verwonderd aan en overliep in gedachten wat ze net allemaal had verteld. Geschrokken antwoordde ze: “Inderdaad; ik gebruik echt wel vaak het woord moeten!”
101 dingen moeten
Toen ik haar uitnodigde om na te gaan wat ‘101 dingen moeten’ met een mens doet, was het snel duidelijk voor haar dat dat voor enorm veel spanning zorgt.
En waarschijnlijk herken jij dat gevoel ook!
- Moet jij ook nog eens dringend afspreken met die ex-collega of die oud-klasgenoten?
- Moet jij ook eindelijk wat meer gaan bewegen?
- Moet jij ook nog een waslijst aan huishoudelijke klusjes uitvoeren?
- Moet jij ook werken aan jezelf zodat je een betere partner/ouder/collega/vriend/… wordt
4 simpele woorden
Al die doelen, al die trajecten, al die targets,… Het lijkt wel alsof het hele managementdenken ook ons persoonlijke leven is binnen gedrongen. En stilaan beginnen we te beseffen dat die manier van denken ons in de problemen brengt.
En dat terwijl we maar vier simpele woorden nodig hebben om het tij te doen keren: “Is dit echt nodig?”. Als je jezelf voortdurend die cruciale vraag stelt, wordt snel duidelijk wat er echt toe doet en wat niet.
Levens vol overbodige dingen
Probeer het eens uit op een vergadering op het werk bijvoorbeeld en je ontwricht meteen de hele boel, want managers gaan er per definitie van uit dat wat zij op de agenda zetten nodig is. Of wat met verpleegkundigen die door de hele bureaucratie geen tijd meer hebben om echt voor de mensen te zorgen? Of leerkrachten die meer tijd besteden aan administratie dan aan lesgeven? Of jij die meer bezig bent met wat ‘de mensen’ vinden dan wat jij echt wil.
Op de één of andere manier hebben we ons leven laten vollopen met dingen die misschien overbodig of niet waardevol voor ons zijn. Regelmatig vragen “Is dit echt nodig?” opent een discussie over wat er echt toe doet en stelt je in staat om je autonomie terug te nemen. Wil je zélf een marathon lopen of wil je dat omdat ‘men’ dat sjiek vindt? Is die citytrip echt nodig of wil je het omdat je in een cultuur leeft die dat waardevol of zelfs normaal vindt?
Is het antwoord op de vraag “Is dit echt nodig?” ‘nee’, doe het dan niet! Is het antwoord ‘ja’, ga dan bij jezelf na hoe je moeten kan veranderen in willen en de lading en bijhorende stress verandert meteen!
Bijvoorbeeld: Maak van “Ik moet weeral taxi spelen om de kinderen naar hun hobby’s te brengen.” -> “Ik wil de kinderen een toffe vrijetijdsbesteding gunnen en breng ze daarom naar hun hobby’s.” Dat voelt meteen een pak aangenamer, toch!?
Ik heb zo’n vermoeden dat jij hier dringend mee aan de slag moet! 😉
