De kriebels krijg ik van al die ronkende titels over stress die ik voorbij zie komen op internet. “5 manieren om stress uit je leven te bannen.”, “De ultieme tips tegen stress”, “De 10 redenen waarom stress zo gevaarlijk is”. Je zou voor minder stress krijgen als je dat allemaal leest, want zowat alle artikels benadrukken de slechte aspecten en leren je waarom je stress maar best zo veel mogelijk vermijdt. Maar zonder stress geen geluk, geen succes, geen leven zelfs… Ik ben dan ook op een missie om stress van zijn onterecht negatieve imago af te helpen! 😉
Veel mensen zien stress als dé bron van al (of toch veel van) hun problemen, maar eigenlijk is stress broodnodig in ons leven. Maar die positieve kanten kennen we niet of nauwelijks en daardoor gaan we stress pas stress noemen, als we er last van hebben…
Stress om te (over)leven
In feite is stress op zich heel nuttig. Het zorgt ervoor dat we geconcentreerd en alert zijn en ons kunnen aanpassen in situaties die onze aandacht vragen. Als je te laat dreigt te komen, maakt stress dat je net iets harder kan fietsen. Als je een sollicitatiegesprek hebt, helpt stress je om te focussen. Als je in gevaar bent, mobiliseert stress voldoende energie zodat je snel kan reageren. Zwaar uitgedrukt kan stress het verschil maken tussen leven en dood. En iets luchtiger bekeken, stelt stress ons in staat om te presteren en zo een zinvol leven te leiden
Stress maakt je socialer
Verschillende experimenten tonen aan dat mensen socialer en vrijgeviger worden in een stressvolle situatie. Als je daar even bij stilstaat is dat eigenlijk helemaal niet vreemd, want gestreste personen hebben vaak hulp nodig en gaan zich daarom richten op anderen. Dat leidt tot meer vertrouwen, meer bereidheid om te delen en een socialere houding. En wie kan daar nu iets op tegen hebben?
Stress en zijn imagoprobleem
Ik zou nog even kunnen doorgaan met het opsommen van de positieve kanten van kortdurende stress (de flow die je ervaart, het fijne gevoel dat je krijgt als je een moeilijke opdracht tot een goede einde brengt, de veerkracht die je opbouwt door te oefenen met stress,…), maar precies daar gaat het mis. Onze stress is zelden van korte duur omdat we onvoldoende herstellen. En als je lange tijd gebukt gaat onder spanning, loopt het vroeg of laat mis.
We zien rondom ons dan ook de één na de ander uitvallen met een burn-out; zijn getuige van of hebben zelf talloze lichamelijke en mentale klachten en we ervaren hoe mensen zichzelf kwijtraken en zich zoekend een weg door het leven banen. Het is dan natuurlijk niet vreemd dat we stress met argusogen bekijken en er al snel onze grootste vijand in zien.
Maar ik denk dat ik er geen tekeningetje bij hoef te maken als ik zeg dat ‘stressen om de stress’ nu niet bepaald helpend is. Stop dan ook met het jezelf extra moeilijk te maken en benader stress eens als een uitnodiging voor verandering, als een leermomenten groot of klein, als een teken dat je leeft,… Die houding waarbij je stress beschouwt als een vriend, is de eerste stap om er veel beter mee om te kunnen gaan!
